tak, nadal żyjemy i dom nadal stoi. Jeśli czytałeś wcześniejsze wpisy, to wiesz już, że nie jestem blogerem roku i wpisy pojawiają się systematycznie...co kilka miesięcy. Tym bardziej dziękuję Ci, że chciało Ci się zajrzeć na stronę.

Chyba mogę zacząć od słów, które wypowiedziałem na Wigilii w Gajówce do mojej rodziny "Udało się!".

Nie wszystko jest jeszcze oczywiście skończone, ale jest ciepło, czysto i można w domu miło spędzić czas.

Na koniec sierpnia 2019 zaplanowaliśmy urlop, który mieliśmy poświęcić na porządkowanie środka i obejścia oraz wykańczanie wnętrz. Do ostatniej chwili nie było pewne czy warunki będą zdatne do nocowania całą rodziną. Nasz główny wykonawca i dobra dusza domu do ostatniej chwili układał podłoge na piętrze. Udało się i mogliśmy spędzić w Gajówce nasze pierwsze wakacje...robocze wakacje.

No dobra, to chyba najdłuższa przerwa na blogu...sorki. Na szczęście brak wpisów nie łączy się z brakiem postępów. Prace trwają, trwają, trwają i końca nie mają. Zresztą zobaczcie sami.

Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że żegnamy zimę. W lutym był dzień, że w słońcu w Gajówce było 18 stopni! W najbliższy weekend marca zapowiadają 21 stopni. Dzień staje się co raz dłuższy. NIe ma co, do Gajówki zagląda wiosna.

Zima zbliża się wielkimi krokami. Dzieki pięknej jesienno letniej pogodzie udało się wykonać sporo prac w przyjemnej aurze. Na koniec roku udało się zakończyć prace z eektryką i zamontować ogrzewanie. Dom jest przygotowany na zimę.

Korytarze w domach przysłupowych były budowane na przestrzał. Miały dwa wejsćia usytuowane naprzeciw siebie. U nas, jedno z tych wejść było zabite dechami. Wszak od zewnątrz stały stare drzwi, ale były już tak spróchniałe i zniszczone, że nadawały się tylko do wyrzucenia. 

Lipiec 2018 minął pod znakiem prac ziemych. Wszystko co miało się znaleźć w ziemi się tam znalazło, a to co miało zostać z niej wyciągnięte zostało wycięgnięte. Wykonaliśmy drenaż budynku, zmodernizowaliśmy szambo, zakopaliśmy zbiornik na gaz.

Minęły 3 tygodnie od ostatnich prac, a wokół domu nadal pobojowisko :-(

Plany pokrzyżował nam deszcz. Przez cały tydzień sporo padało. Odbywał się też 4 dniowy festiwal w Wolimierzu, w którym aktywnie uczestniczą nasi gajówkowi wykonawcy i my :-)

Pewne rzeczy dochodzą do człowieka w odpowiednim momencie. Coś co wcześniej wydawało się doskonałym pomysłem, zweryfikowane przez czas zmienia się i ewoluuje w nowy twór. Tym razem rzec tyczy się balkonów, czyli resztek konstrukcji po stodole.

1 lipca 2018 roku minął rok od kiedy staliśmy zaczęliśmy prace remontowo-budowlane. Rok temu myślałem, że pójdzie nam szybciej, ale wynikało to tylko z mojego braku doświadczenia i nieracjonalnych chęci. Pracy jest jeszcze tak dużo, że już nie stawiamy, żadnych terminów.

Jedna z części domu wykonana jest z konstrukcji szachulcowej. Belki tworzące konstrukcję nośną i przestrzenie między nimi były wypełnione gliną i cegłami. Od zewnatrz nie wyglądało to jeszcze najgorzej, ponieważ poprzedni właściciele pomalowali tynk na biało i belki na czarno.  Problemem był jednak nadal środek. Wypełnienie było stare, glina popękana, gdzieniegdzie wychodziła słoma i prześwitywały cegły. Wcześniej wszystko było zakryte wełną mineralną i kartongipsem - wszystko to usunąłem jak najszybciej i wywiozłem pierwszym kontenerem.

Długo się zastanawialiśmy jak mają wyglądać nowe okna. Pojawiały się pomysły na okna skrzynkowe, dzielone słupkiem środkowym, ze szprosami w różnej konfiguracji. Były też wersje różnokolorowe: czerwone, niebieskie i zielone. Ostatecznie postawiliśmy na prosty wzór i naturalny kolor.

Z tego etapu prac nie mam dobrych zdjęć.  Po pierwsze: była zima więc w środku brakowało światła słonecznego (elektryka jeszcze niepodłączona) i krótki dzień poganiał, po drugie przez kurz i pył było mało co widać, po trzecie efekt wizualny nie jest widoczny na zdjęciach, a po trzecie naprawdę nie było mi do śmiechu z tą robotą.

W styczniu odnalazłem kontakt do jednego z niewielu zdunów na Dolnym Śląsku. Dodatkową rzadkością są Ci , którzy stawiają piece gliniane. Szczęściem ten jeden jedyny nie miał do nas daleko i miał wolny termin.

W kuchni podłoga była wysypana 40 cm tłucznia bazaltowego i przykryta płytami osb. W stajni (salonie) podłoga po której chodziły krówki i koniki. W holu na dole podłoga zrobiona z łupka. Na piętrze i na strychu stare podpróchniałe deski na legarach. Na dole izolacji brak. Na górze izolacja z sieczki słomianej, gliny i ziemi.

Zapowiadało się ciekawie. Remont trwa.

Jeśli jesteście ciekawi jak wyglądało życie Domu w Gajówce przed nami to polecam zajrzeć do bloga pani Alicji, od ktej dom kupiliśmy.

Pani Alicjo pozdrawiamy!

Przed domem stał chlewik. Nie miał dachu, drzwi, okien, jednej ściany i podłogi. Miał za to strop ze spruchniałych desek pokrytych folią i gumowymi pasami transmicyjnymi. Miał też schodki...a jakże spróchniałe. Trzeba się było z nim pożegnać.

Pierwszym dużym przedsięwzięciem, koniecznym i niestety kosztownym było piaskowanie zewnętrznych i wewnętrznych ścian budynku. Zaczeliśmy od spotkania z chłopakiem, kóry specjalizuje się w czyszczeniu zabytkowych budowli i kościołów. Niestety ceny też  jak dla kleru. Dla nas zaporowe.  Mieliśmy na szczęście jeszcze jedną propozycję.

Zrywanie tynków z sufitu to jedna z tych rzeczy, których wolałbym już w życiu nie robić. W skrócie wyglądało to tak:

1. Zerwać tynk łopatą - tynk sypie się na głowę.

2. Oderwać deski przybite setkami 10 cm gwoździ.

3. Przyjąć na głowę starą izolację w postaci trocin, piachu, kurzu i wolę nie myśleć czego jeszcze.

Ale...warto było, po kilku godzinach naszym oczom ukazały się...